بسم الله الرحمن الرحیم
با توجه به سوره ی حجرات آیه ی 12 که در آن فرموده شده است : وَلا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً اَیُحِبُّ اَحَدُکُمْ اَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ اَخیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوه. و هیچ یک از شما دیگرى را غیبت نکند، آیا کسى از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ به یقین همه شما از این امر کراهت دارید.
و سوره ی همزه آیه ی 1 که در آن فرموده شده است : وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَة لُمَزَة. واى بر هر غیب جوى مسخره کننده.
وسوره ی نور آیه ی 19 که در آن فرموده شده است : اِنَّ الَّذینَ یُحِبُّونَ اَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِى الّذینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ اَلیمٌ فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ. کسانى که دوست دارند زشتى ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد عذب دردناکى براى آنان در دنیا و آخرت است.
و سوره ی نساء آیه ی 148 که در آن فرموده شده است : لا یُحِبُّ اللّهَ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ اِلاّ مَنْ ظُلِمَ وَ کانَ اللّهُ سَمیعاً عَلیِماً. خداوند دوست ندارد کسى با سخنان خود بدیها (ى دیگران) را اظهار کند، مگر آن کس که مورد ستم واقع شده باشد، خداوند شنوا و دانا است.
بیشتر مردم هنوز قرآن را باور ندارند و معنای کلمه ی غیبت را نمیدانند و از گناه آن خبر ندارند . در طی تحقیقاتی فهمیدیم که
کلمه ی غیبت به این معنا است که در غیاب کسی سخنی گویند، منتهی سخنی که عیبی از عیوب او را فاش سازد. خواه این عیب جسمانی باشد، یا اخلاقی، در اعمال او باشد یا در سخنش. بنابراین، اگر کسی صفات ظاهر و آشکار دیگری را بیان کند، غیبت نخواهد بود، مگر این‌که قصد مذمّت و عیبجویی داشته باشد. اگر صفتی در شخصی وجود نداشته باشد و گفته شود داخل در عنوان "تهمت" خواهد بود که گناه آن به مراتب شدیدتر و سنگین‌تر است. امام صادق ـ علیه‌السّلام ـ می فرماید: "الغیبة أن تقول فی أخیک ما ستره الله علیه و امّا الامر الظاهر فیه، مثل الحدة و العجلة، فلا، و البهتان أن تقول ما لیس فیه؛ غیبت آن است که دربارة برادر مسلمانت چیزی را بگویی که خداوند پنهان داشته، و امّا چیزی که ظاهر است مانند تندخوئی و عجله داخل در غیبت نیست بهتان این است که چیزی را بگویی که در او وجود ندارد.
و گناهان غیبت این است : غیبت عبارت است از بدگویى و پرده درى نسبت به حیثیت و آبروى افراد، یعنی در غیاب شخصى کارهاى بد و ناپسند شخصی و یا عیوب و نقائص جسمى و اخلاقى او را به گونهاى براى دیگران بازگو کنند که اگر به گوششان برسد، ناراحت شوند. غیبت بیان معایب و بدی هایی موجود در افراد می باشد ؛ اما اگر به کسی کارى را که وى انجام نداده و مرتکب نشده است را نسبت دهیم چه آن کار و عمل مربوط به زندگى شخصى او باشد و چه مربوط به شخص و مسؤولیتش این عمل تهمت می باشد .و تهمت نیز همچون غیبت از گناهان کبیره بوده و حرام می باشد .
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در تعریف غیبت می فرمایند: «برادر خود را به چیزی یاد کنی که خوشایندش نباشد »
(معراج السعاده؛ ملا احمد نراقی، ص 447)
غیبت از گناهان بزرگ است که در قرآن از آن به خوردن گوشت برادرمرده تعبیر شده است و در روایات هم تعبیرات شدید اللحنى نسبت به غیبت کننده آمده است.که به دو مورد آن اشاره می کنیم.
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: «کسی که مرد مسلمی را غیبت کند ، روزه او باطل شود ودر روز قیامت در حالی که از دهن او بوی تعفن بیرون می آید حاضر می شود و بوی تعفن دهان چنین فردی از مردار بیشتر است، اهل موقف از بوی دهان غیبت کننده در اذیت وآزار باشند»
انس ابن مالک گوید: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: در شب معراج قومی را دیدم که صورتشان را با چنگال خویش خراش می دادند. از جبرئیل پرسیدم اینان کیان اند؟ گفت اینها کسانی هستند که غیبت مردم را می کردند .
هنوز که هنوز است مردم غیبت را بشناسند و باور کنند.
بر جمال آل محمد صلوات : اللهم صل الا محمد و آل محمد
